Dag 3. Het belooft een boeiende maar lange dag te worden. Gelukkig zijn we ondertussen al wat geacclimatiseerd, hoewel het gevecht met de airco op de slaapkamer nog niet is afgelopen. Het hoogtepunt van de dag is ons bezoek aan de vakbondsdelegatie van NXP. NXP is een multinational en maakt elektronica die je misschien wel in jouw gsm of laptop terugvindt. Blijkbaar zijn ze er ook er ook gespecialiseerd in ‘union busting’. Bijna twee maanden geleden werden 24 vakbondsvertegenwoordigers onrechtmatig ontslagen. Ze zaten op dit moment middenin de onderhandelingen voor een nieuwe cao. De directie had duidelijk nood aan een meer volgzame vertegenwoordiging om hun zeer werknemersonvriendelijke cao erdoor te krijgen.
De vakbondsdelegatie van NXP bleef niet bij de pakken zitten en heeft de laatste maanden veel actie gevoerd, zowel in het bedrijf als erbuiten. Op één van de demonstraties maakten ze kennis met het waterkanon en vielen er gewonden. Ze zorgen ervoor dat hun acties zeer zichtbaar zijn en dit terwijl ze gelegen zijn in een vrijhandelszone waar ‘no union, no strike’ heerst. Veel andere fabrieken hebben geen vakbondsvertegenwoordiging en het verhaal van NXP zet de noodzaak van een strijdbare vakbond eens te meer in de verf. Hun strijd is de strijd van alle werknemers. NXP kan immers een precedent zijn voor andere bedrijven.
De vakbond organiseert ook succesvol de strijd over de sectoren heen. Ze hebben reeds veel steunbetuigingen ontvangen van over de hele Filipijnen. En dit ondanks een mediaboycot, vermoedelijk afgekocht door het management bij de lokale en nationale tv en krant. De sociale media zijn het enige kanaal waarlangs ze hun strijd kunnen opentrekken. Ons bezoek zette ook de internationale steun voor hun acties in de verf. Marijke Persoone, adjunct-algemeen secretaris van het LBC-NVK, las de solidariteitsboodschap van onze vakbond voor en overhandigde die aan onze vrienden bij NXP. Onze eerste zangstonde was een feit. Solidarity forever!
Dezelfde problemen
In de voormiddag waren we al langs gegaan bij KMU, de vakbondsfederatie waar de delegatie van NXP toe behoort. We vallen direct met de deur in huis en vragen naar de betekenis van Pork Barrel. De volksbeweging verzet zich hier massaal tegen. Onmiddellijk wordt duidelijk dat er binnen de Filipijnse overheid sprake is van corruptie. Pork barrel betekent frauderen met overheidsgelden, dit is ook één van de grootste problemen in de Filipijnen. Hier noemt men dit het bureaucratisch kapitalisme: overheidsgelden gebruiken om de rijken rijker te maken.
We worden ondergedompeld in het verhaal achter de KMU en krijgen onze eerste lessen over hoe de Filipijnse samenleving georganiseerd is. We staan verbaasd van hun ludieke en creatieve manier van actievoeren. Zo is het hier heel populair om samen plots muziek/lawaai te maken om hun ongenoegen te laten blijken. Ook wij delen met hen onze verschillende vormen van actievoeren. Tijdens ons gesprek groeit het besef dat, ook al zijn we allen lid en actief in de vakbond, onze wereld en die van hen valt niet te vergelijken. De middelen, mogelijkheden en werkomstandigheden zijn sterk verschillend. Toch komen we gaandeweg tot de conclusie dat onze vakbond geconfronteerd wordt met dezelfde problemen op de arbeidsmarkt. Ook hier heerst de druk op de lonen en dit terwijl een loon gemiddeld slechts 4 euro per dag is. Ook hier groeit de vraag naar contractuele tewerkstelling en flexibilisering van de arbeidsmarkt. Ook hier is er een voortdurende strijd tegen werkloosheid en armoede en streeft men naar sociale gelijkheid.
Even krijgen we het allemaal moeilijk als we horen dat verschillende vakbondssecretarissen en voorzitters van de vakbond momenteel spoorloos zijn, opgesloten zitten of vrezen voor hun leven. Kan jij het je inbeelden dat je als lid of werknemer van de vakbond steeds over je schouder dient te kijken, uit vrees voor je eigen leven? We stellen de vraag hoe het mogelijk is om dag en nacht te werken voor de vakbond, gemotiveerd en positief te blijven wanneer je met deze repressie geconfronteerd wordt? ‘Het is ons politiek bewustzijn en het geloof in onze principes samen met het Filipijnse volk en de internationale steun die ons inspireren om te streven naar een andere samenleving. Wij willen een samenleving die leeft voor de noden van alle mensen en streeft naar gelijkheid. Deze overtuiging duwt ons en stuurt ons, ook al zijn we sterk bewust van de gevaren rond ons. Natuurlijk zijn we bang, mogelijk worden we slachtoffer van geweldplegingen er zullen er (slacht)offers vallen. Met dat besef leven we‘.
We worden er stil van. Alsof ze het aanvoelen, worden we hartelijk bedankt voor onze steun die we hen geven en onze acties van ‘Stop the killings’. Sinds deze acties zijn de moorden de laatste jaren verminderd en groeit er hoop op verandering.
Tine & co