Werknemers asielopvang slaan noodkreet

Begin deze zomer heeft de regering een plan aangekondigd om de asielopvang af te bouwen. Met dalende asielaanvragen was een afbouw op zich verstandig. Maar de manier waarop die afbouw gebeurt is schadelijk.

De beslissing lijkt enkel een politiek ideologisch uitgangspunt te hebben. Opvangplaatsen in opvangstructuren die al jarenlang goed werk leveren moeten sluiten, terwijl recente noodopvangstructuren open blijven. Sommige partners worden letterlijk buitenspel gezet. En dat zonder kwalitatieve evaluatie, zonder kosten-baten evaluatie, zonder overleg met de betrokken partners – de meeste met jarenlange ervaring - en al helemaal zonder sociaal overleg.

De werknemers uit de asielsector zijn verbouwereerd omdat hun werk tot op de dag van vandaag absoluut noodzakelijk is. Nooit zijn er wereldwijd zo veel mensen op de vlucht geweest. Momenteel zitten naar schatting meer dan 50 000 asielzoekers vast in vaak mensonterende situaties in Griekenland. De buurlanden van Syrië vangen bijna 5 miljoen mensen op, Turkije bijna 3 miljoen.

Families raken tijdens de vlucht van elkaar gescheiden. Papa’s of mama’s die erin slagen om België te bereiken, moeten soms jaren wachten vooraleer zij hun dierbaren, die ergens in Griekenland of Turkije vastzitten, terugzien. Dit allemaal terwijl de regering de daling in de aankomsten toejuicht, de verantwoordelijkheid van zich afschuift en de asielopvang afbouwt.

Het werk en de expertise van de werknemers is nodig, of zij nu in collectieve of individuele opvangstructuren werken. Zij streven naar kwalitatieve opvang, aangepast aan de noden van de bewoners. Zij zorgen ervoor dat mensen die in ons land veiligheid komen zoeken, in een veilige omgeving terecht komen.

Zij begeleiden hen door complexe juridische procedure heen en helpen hen de eerste stappen in onze maatschappij te zetten. Zij staan ook de bewoners bij die niet in ons land zullen mogen blijven en voor de vaak moeilijke beslissing van terugkeer staan. Nu riskeren velen van hen hun job te verliezen.

In België is deze fout al eerder gemaakt. De asielopvang werd al eerder drastisch afgebouwd om kort daarna in alle haast opvangplaatsen te moeten creëren. Ervaren medewerkers werden ontslagen, en soms een paar maanden later opnieuw aangeworven onder slechtere arbeidsvoorwaarden. Soms gaat de opdracht naar privébedrijven zonder enige ervaring in de sector. Vaak ten koste van de kwaliteit van de opvang voor de bewoners. 

De laatste maanden zijn de asielaanvragen in België opnieuw licht aan het stijgen. De nood aan solidariteit met de asielzoekers, zowel in de Europese Unie als in landen daarbuiten is nog steeds heel hoog. Wij vragen aan de regering om haar beslissingen bij te stellen. Deze keer op basis van een transparante evaluatie en een goed doordacht plan, waarbij de kwaliteit van de asielopvang, de rechten van de asielzoekers en van de werknemers voorop staan.

Om hun boodschap kracht bij te zetten, nemen werknemers uit heel de sector van de asielopvang deel aan de vakbondsbetoging van donderdag 29 september 2016. Ze verzamelen om 10u30 aan de Antwerpsesteenweg 34 in Brussel.