Een vakbondsdelegatie van ACV en LBC-NVK is momenteel op inleefreis in de Filippijnen. Onder hen Lut Cromhout, militant-voorzitster van LBC-NVK en ook verpleegkundige bij AZ Jan Portaels in Vilvoorde. Zij brengt hieronder een live-verslag over de situatie in de Filippijnse ziekenhuizen.

Overworked, underpayed, understaffed

In drie woorden de conclusie van de Alliance of Health Workers, de vakbond van gezondheidswerkers in de Filippijnen. We begrijpen elkaar: personeelstekort, werkdruk, burn-out,…. Hoe gelijklopend zijn onze problemen, uitdagingen of zoals zij het noemen “issues”.

Actie aan het Kidney-Center, het nierziekenhuis.

Op de middag van 9 juli mogen we hen observeren (deelnemen vinden ze te gevaarlijk voor ons; en voor hen dan?) bij hun actie aan het Kidney-Center, het nierziekenhuis, een publiek-private samenwerking, voor 70% gefinancierd door de bijdragen van de patiënten. De actievoerders klagen aan dat er steeds meer ‘contractuals’ met tijdelijke contracten worden ingezet. Moedig om hier met een kleine groep actie te durven voeren. Geslaagde actie gezien de pers aanwezig was. Contractuals worden door de directies op dagbasis aangeworven, te vergelijken met ons interimsysteem. Ze worden minder betaald dan de vaste werknemers. De kwaliteit van de zorg daalt en de patiëntenveiligheid is niet altijd gegarandeerd met deze tijdelijke werknemers. Vaste en voldoende grote equipes zijn een voorwaarde voor goede zorg, hier en bij ons! Vele verpleegkundigen in de Filipijnen kiezen om in het buitenland te gaan werken voor betere vergoedingen.

Maar ook de privatisering is hier een “issue”. Prijzen in ziekenhuizen worden daardoor onbetaalbaar voor de gewone Filipino. Alliance of Heath Workers organiseert het verzet ertegen, maar soms sluipt het bijna ongezien binnen. Outsourcing van ondersteunende diensten kennen we ook. Het bedrijf dat de medisch-technische toestellen voor de dialyse verkoopt levert er ineens de technici bij. Op de dialyse-eenheid zien we de blauwe pakjes van de privéfirma en de witte pakjes van het ziekenhuispersoneel door elkaar lopen. En stilaan neemt de privé zonder dat men er erg in heeft meer en meer over en wordt goede zorg onbetaalbaar. Verder is dit ziekenhuis bijna vergelijkbaar met een Belgisch ziekenhuis. Op de wondzorgafdeling hebben ze zelfs dezelfde gespecialiseerde verbanden zoals Aquacel, Aquacel Ag, Opsite flexigrid (voor de verpleegkundige lezers) als in onze ziekenhuizen.

Bezoek aan het Fabella-ziekenhuis, de “babyfactory”

Groot contrast met ons bezoek in de namiddag aan het Fabella-ziekenhuis, hier de “babyfactory” genaamd. Het is een openbaar ziekenhuis, zwaar ondergefinanceerd. Hier is niet voldoende materiaal, niet voldoende plaats, geen airco, veel te veel mama’s en baby’s in een zaal. Men is bijzonder creatief met de beperkte middelen: twee bedden worden naast elkaar geplaatst en opgedekt met één groot hoeslaken. Nu is er plaats voor vier mama’s met hun baby’s. Al die bedden mooi op rijen vrij kort tegen elkaar in een zaal. De mama’s proberen tevergeefs te rusten, geven borstvoeding, lopen wat rond allemaal in hetzelfde witte ziekenhuiskleedje met sluiting vooraan. Zeer praktisch voor de borstvoeding die hier gepromoot wordt. “Mother 62” klinkt het door de luidspreker. In de gang staan lange banken met bezoekers en “Mother 62” kan in de gang op de harde banken haar bezoek en dus ook de papa opzoeken. In de zaal is geen bezoek toegestaan. De verpleegkundigen zeggen ons dat het vrij rustig is want er zijn maar 178 moeders.
We zien twee papa’s in zetels zitten in de zaal van de mama’s met prematuren. Door gebrek aan couveuses worden de baby’s die de intensieve neonatale afdeling mogen verlaten bij hun mama gebracht die hen tegen hun lichaam warm houden en hier mogen de papa’s ook als “noodcouveuse” dienen. Fabella-hopital heeft een Human Milk Bank, een afdeling waar moedermelk verzameld wordt die mama’s vrijwillig afstaan. De melk wordt gepasteuriseerd en dient voor de baby’s die niet door hun mama kunnen gevoed worden. Kunstmatige voeding komt daar niet binnen: een moedige keuze om de baby’s in deze moeilijk omstandigheden toch het beste te kunnen geven.
Zowel bij ons als hier blijft de vraag “ wie neemt het op voor de zorg?”

Blog

De reisgroep is nog tot 20 juli op de Filippijnen. Volg hun ervaringen dagelijks via volgende blog