BRUSSEL - Iedereen die wel eens op een solidariteitsactie komt, is hem ongetwijfeld al wel eens tegen het lijf gelopen; Jezús Manchego, voormalig lid van het dagelijks bestuur van het ACV-verbond Brussel-Halle-Vilvoorde en fervent militant in de regio Sint-Gillis, Vorst-Ukkel. Gisteren maakte Jezús bekend dat hij sinds maandag in hongerstaking is samen met de 120 werkers zonder papieren die sinds 8 mei in de Begijnhofkerk in hongerstaking zijn. wittewoede.be sprak met Jezús.
Wie is Jezús Manchego?
- Getrouwd, vijf kinderen
- Ondertussen ook grootvader van vijf kleinkinderen
- Is samen met zijn drie broers geïmmigreerd uit Spanje in 1955
- Zelf werkte hij in de fabriek van Volkswagen in Vorst waar hij ook ACV-delegee was, zijn drie broers werkten in de mijn
Waarom ben je in hongerstaking gegaan?
Uit solidariteit. Met de internationale afdeling van het ACV verbond Brussel kwamen we bijna elke dag op bezoek. We zagen de laatste week elke dag mensen afvoeren met de ziekenwagen. Deze mensen zijn aan het eind van hun krachten. En toch komt hun strijd amper in het nieuws. De regering blijft doof voor hun eisen.
Ik noem de sans-papiers werkers zonder papieren en hun strijd maakt integraal deel uit van de arbeidersstrijd. Ik hoop dat door mijn actie de steun voor de hongerstakers toeneemt en dat de pers én de regering hen niet langer blijven negeren.
Wat is volgens jou de oplossing?
Er is maar één oplossing mogelijk en dat is een algemene regularisatie met duidelijke criteria en een transparante procedure. Deze mensen hier zijn niet naar België gekomen om te profiteren, of om OCMW-steun te krijgen. Zij hebben er vaak al een lijdensweg opzitten vooraleer ze hier aankomen. Zij willen papieren, werken en een normaal leven uitbouwen zoals iedereen.
Hoe kunnen wij als vakbond de actie van deze mensen helpen?
De vakbond moet de strijd van de mensen zonder papieren steunen. We moeten de solidariteit organiseren. We moeten ervoor zorgen dat de strijd van de mensen zonder papieren leeft op de werkvloer en dat erover wordt gepraat. We moeten ervoor zorgen dat verschillende afdelingen solidariteitsbezoeken brengen. Daarnaast moeten we ook onze kracht gebruiken om een oplossing af te dwingen van de politiek. Alleen door solidariteit kunnen we iets bereiken.