Het uitgangspunt van de LBC-NVK is zéér eenvoudig: het personeel van de Humanitaire Diensten moet dezelfde loon- en arbeidsvoorwaarden krijgen van een deelsector uit de non-profit. In tegenstelling tot de dienst voor het bloed wordt het personeel van de humanitaire diensten niet gevat door de sociale akkoorden 2005-2010. Hierdoor wordt de loonkloof steeds groter en is er bij wijze van voorbeeld, geen recht op het stelsel extra verlofdagen voor oudere werknemers.
Voor de LBC-NVK kan dat niet en moet dit zo snel mogelijk worden opgelost. Een belangrijke stap in ons actiedossier was de berekening van het kostenplaatje. Dat huiswerk is af en biedt perspectief.
Het rode kruis .... what’s in a name ?
Het Belgische rode kruis bestaat uit 2 grote deelentiteiten. Enerzijds is er de dienst voor het bloed die zich bezig houdt met alles wat te maken heeft met bloed- en bloedproducten. Anderzijds bundelen de humanitaire diensten verschillende activiteiten, o.a. de opvang van asielzoekers, internationale werking, plaatselijke vrijwilligersafdelingen, ziekenvervoer...
Het personeel van het ’bloed’ is volledig gevat door de loon- en arbeidsvoorwaarden van de federale non-profit. Het personeel van de humanitaire diensten daarentegen moet het met veel minder doen en valt niet onder sociale akkoorden 2005-2010. Na elke nieuwe witte woede wordt hun achterstand wéér groter. Dat kan voor ons niet meer.
Vaststelling
De situatie bij de humanitaire diensten is zeer complex. Er stelt zich al een discussie i.v.m. de juiste plaats binnen een paritair comité. Er is geen sprake van een logisch ’meegenieten’ van de sociale akkoorden voor de non-profit. Méér zelfs, buiten de indexering genieten zij ook niet van de voordelen vervat in de 2-jaarlijkse interprofessionele akkoorden. Bijgevolg verliest men terrein t.o.v. vergelijkbare sectoren. De enige stap die tot op heden gezet werd, is de onderhandeling rond aparte collectieve arbeidsovereenkomsten voor de humanitaire diensten.
Het gevolg is duidelijk. Het personeel is misnoegd. In sommige diensten is er een enorm verloop van personeel. Het gevoel van onevenwicht tussen verloning en de jobinhoud en opdrachten zorgt voor frustratie.
Waar naartoe?
Het uitgangspunt van de LBC-NVK is zéér eenvoudig: het personeel van de humanitaire diensten moet dezelfde loon- en arbeidsvoorwaarden krijgen van een deelsector uit de non-profit. Het kan niet dat een verpleegkundige van 45 jaar in een ziekenhuis wél recht heeft op 45+ dagen. Eenzelfde verpleegkundige met eenzelfde opleiding krijgt in de humanitaire diensten niet. Hetzelfde geldt voor ambulanciers en je kan zo nog doorgaan voor héél wat andere functies.
Als we geen actie ondernemen, dan gebeurt er niets
Daarom hebben wij, na overleg met het gemeenschappelijk vakbondsfront, de directie van het rode kruis meegedeeld dat wij bij een volgende witte woede 100 % deel willen uitmaken van de sector. Dat houdt in dat er in de periode ervoor geld op tafel moet komen. Het is logisch dat we hiervoor het gesprek met de politieke verantwoordelijken moeten voeren.
Concreet: waar staan we?
In de maand maart 2007 werd intensief gepraat met de directie van het rode kruis Vlaanderen. In een eerste fase werd bekeken waar we naartoe willen. Voor de opvangcentra is het paritair comité 319 (opvoedings- en huisvestingsinstellingen) richtinggevend, voor de VZW het PC 329 (sociaal-cultureel werk) en, voor de andere diensten focussen we op het PC 305.02.
In de maand april 2007 werd gerekend en gecijferd binnen een technische werkgroep. Dat cijferwerk is nu bijna volledig klaar, maar moet nog verfijnd worden. Rond de functievergelijking is er geen discussie meer. In een volgende stap wordt nu een overleg voorzien met de Waalse vleugel. Nadien richten we onze pijlen op de politiek. Want wij willen voor 2008 een oplossing waardoor elk personeelslid een belangrijke stap voorwaarts kan zetten, concreet een hoger loon en extra verlof.