Sommige zaken verjaren nooit

Zondag 29 maart 2015: Hart boven hard betoogt in de straten van Brussel. Oud en jong – ik zag zeer veel jonge mensen - trotseren wind en regen om op te komen voor een warmere maatschappij. Als would-be fotograaf probeerde ik met mijn paraplu tevergeefs mijn fototoestel te beschermen. Een oud vakbondsafgevaardigde van het ACV in de Renault fabriek in Vilvoorde kwam een praatje met mij slaan.

Renault werd gesloten in 1997 maar voor hem leek het wel de dag van gisteren. Hij zelf had geluk gehad. Op 51 jaar kon hij op brugpensioen zonder verdere verplichtingen, maar het was een zware syndicale strijd geweest die hij als ACV-vakbondsafgevaardigde had geleverd.

Hij had geluk, maar een jongere collega met relationele en financiële problemen jammer genoeg niet. 's Nachts had die hem nog opgebeld om hem te zeggen dat hij hem heel hard had geapprecieerd, maar dat hij het niet meer zag zitten. De volgende dag is hij uit het leven gestapt.

De man bedankte mij meermaals omdat hij zijn verhaal had kunnen doen. Ik begreep hem wel. Sommige zaken verjaren nooit.