Vrijdag pendelde ik een halte verder, tot in het mooie station van Schaarbeek. Een kleine groene wandeling verder stond ik aan de Factorij, waar Vivo, het instituut voor vorming en opleiding in de gezondheidszorg, een dag rond "cultuursensitieve zorg", organiseerde.
Cultuursensitieve zorg, een zorgsituatie tussen twee mensen, een zorgvrager en een hulpverlener, elk uit een andere cultuur, die nét die andere cultuur en taal als hinderpaal ervaren. De groeiende diversiteit in onze maatschappij is een uitdaging, ook voor de zorgsector. Daarom organiseerde Vivo op vrijdag 23 mei een studiedag rond cultuursensitieve zorg.
Socioloog Dirk Geldof kwam de goed gevulde zaal opwarmen met een boeiende uiteenzetting over 50 jaar Belgische migratiegeschiedenis. En zet "boeiend" maar in het vet. Sprekers die mij een heel uur lang kunnen boeien, lopen niet dik gezaaid. (Ik geef grif toe dat ik het “stilzitten en luisteren” flink verleerd ben sinds ik de schooldeuren achter me sloot.) Dirk Geldof wordt regelmatig gevraagd voor lezingen, zijn nuchter en eerlijk verhaal is zeker je avond waard.
Na de inleiding gingen we workshoppen. Ik had me ingeschreven voor de workshop "interculturele competenties". Aan de hand van cases liet het dynamische duo Fanny (Matheusen, Thomas More Hogeschool) en Els (De Ganck, OCMW Gent) ons ontdekken welke die interculturele competenties zijn. En wat bleek? De competenties die nodig zijn, die hebben en gebruiken we al. Alleen moet je ze soms nog wat méér en beter aanwenden, je moet er supercompetenties van maken.
Een goede workshop loopt wat uit, dus was het hierna hollen naar de lunch. Ik at gauw een broodje, ging even buiten genieten van de zon en…
Hop, workshop nummer twee, over (interculturele) toegankelijkheid en kwaliteitsvolle zorg. Els Nolf van de Brusselse Welzijns- en Gezondheidsraad, Nele Van Dingelen van het UZ in Leuven en Naziha Maher van de Vlaamse Liga tegen Kanker kwamen vertellen wat zij doen binnen hun werkveld om de drempel te verlagen en de zorg toegankelijker te maken.
Tijdens de pauze interviewde ik samen met collega Zakaria een paar aanwezige militanten van de LBC-NVK over de thema’s van deze studiedag. Van de éne babbel kwam daarna de andere… en zo werd een stukje van het programma vervangen door informeel netwerken.
Karine Moykens kwam als secretaris-generaal van het departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin de dag samenvatten.
Wat ik allemaal opgestoken heb op deze dag, valt niet op een 1, 2 en 3 samen te vatten. Ik hoop dat we vaker dit soort studiedagen mogen meemaken. Hoe sneller élke zorg cultuursensitief is, hoe beter.