De werknemers van het woonzorgcentrum (wzc) Vesalius in Brasschaat legden op maandag 30 juni een uur het werk neer. Ze verzamelden aan de ingang om mogelijke overnemers duidelijk te maken dat zij niet welkom zijn. Het gemeentebestuur had hen uitgenodigd voor een rondleiding.
Het woonzorgcentrum kost de gemeente Brasschaat momenteel 1,3 miljoen euro per jaar. Daarin zit de investering van het gebouw en de pensioenlasten van de statutaire personeelsleden. Om die kost te beperken wil het gemeentebestuur het woonzorgcentrum samen met privé-partners uitbaten. Die schaalvergroting zou volgens het gemeentebestuur helpen om de kosten beheersbaar te houden.
Toegankelijkheid bedreigd
Kirsten Casteleyn, vakbondssecretaris ACV Openbare Diensten, reageert: “Een privépartner verandert alles. De loon- en arbeidsvoorwaarden van mensen die hetzelfde werk doen zullen verschillen. Zo zal iemand die nieuw in dienst wordt genomen op een zondag 56 procent extra loon krijgen, terwijl de mensen die nu al in het wzc werken 100 procent extra krijgen. Dat zal de sfeer op de werkvloer volledig verpesten.”
“Eén van de grote troeven van een OCMW-rusthuis is de toegankelijkheid voor mensen uit de buurt. Een (gedeeltelijke) privatisering zou die toegankelijkheid op de helling kunnen zetten.”
Samenwerking met andere OCMW-rusthuizen alternatief voor privatisering
“Het woonzorgcentrum maakt inderdaad verlies. Maar er zijn andere oplossingen dan privatisering. De werknemers zijn bereid om over mogelijke besparingen te praten. Er kan ook aan schaalvergroting gedaan worden zonder te privatiseren. Wij willen dat het gemeentebestuur de samenwerking met andere OCMW-rusthuizen in de buurt onderzoekt. Zo’n samenwerking tussen OCMW-rusthuizen werd al in het Mechelse bijvoorbeeld opgestart. Wij staan daar zeer positief tegenover.”
De LBC-NVK ondersteunde de actie van de openbare diensten. Olivier Remy, vakbondssecretaris LBC-NVK: “De openbare rusthuizen moeten openbaar kunnen blijven. Wij merken een duidelijk verschil tussen openbare en vzw rusthuizen aan de ene kant en commerciële rusthuizen aan de andere kant. In de zoektocht naar kostenbesparing zou het gemeentebestuur kunnen kiezen voor commerciële partners. Meer commerciële rusthuizen is niet de weg naar een toegankelijke en kwaliteitsvolle zorg voor iedereen.”