Op maandag 13 april 2015 had de vakbondsafvaardiging van Ganspoel een onderhoud met het Kabinet van Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen. Daarmee wilde ze de bezorgdheid van de werknemers over de besparingen en de dreiging van commercialisering in de sector overbrengen. LBC-NVK-afgevaardigde Rosa schreef een verslagje van de ontmoeting.
Natuurlijk zijn we niet zomaar naar het kabinet getrokken maar hebben we dat goed voorbereid. Eerst hebben we met de vakbondsafvaardiging een bevraging georganiseerd onder de werknemers van onze eigen voorziening (Ganspoel, een voorziening die kinderen, jongeren en volwassenen met een visuele of visueel-meervoudige beperking ondersteunt) en de voorzieningen waarmee Ganspoel een samenwerkingsverband heeft. Centraal in onze bevraging: "neen aan besparingen en neen aan commercialisering!"
In Ganspoel hebben we niet alleen goed geluisterd naar de collega's maar ook met hen gediscussieerd. Elk vanuit zijn eigen visie en verwachtingen, maar met een gemeenschappelijk streven naar raakvlakken op een respectvolle en open manier. In totaal verzamelden we 222 handtekeningen. Als we weten dat Ganspoel ongeveer 300 werknemers telt dan kunnen we besluiten dat heel wat mensen (waaronder ook de werkgever, ouders, jongeren en bewoners … ) bezorgd zijn om de toekomst van de gehandicaptensector.
Uit die gesprekken en andere overlegmomenten leerden we dat mensen heel bezorgd zijn over het behoud van kwaliteit binnen onze sector. In de nieuwe visie op de sector worden voorzieningen sociale ondernemers die werken met sociaal kapitaal (werknemers) dat moeten renderen. Wie zal in zo'n visie centraal staan: de cliënt of de budgetten? Wie zal dat zeggen of willen toegeven?
Harde termen circuleren in een sector die tot nu toe ‘groeide’ binnen waardevolle domeinen en stoelde op ‘menselijke professionaliteit ‘ met sterke accenten op ‘warmtevolle kwaliteit’. Die 'nieuwe economische termen’ duiken niet zo maar op … ze zijn een nieuw verhaal, maar welk verhaal? En hoort daar een ‘happy end’ bij?
Besparingen sijpelden in in de sector en nemen zelfs nog toe. Budgetten worden mooi verpakt in een A-verhaal zonder B-kant! En wij zitten met vele vragen, bedenkingen, noden … Het is geen onwil tegenover de zorgvernieuwing op zich maar we willen kritisch mogen zijn en slechts een wil tot verandering tonen indien voldoende waardevolle ‘ welzijn-garanties’, voor alle betrokkenen in het verhaal, mee opgenomen worden.
Gepakt en gezakt met onze petitielijst, pamflet en vragenlijst klopten we op maandag 13 april aan op het kabinet van minister Jo Vandeurzen. Bedoeling van het bezoek was een rechtstreeks constructief overleg, weliswaar via zijn kabinetsmedewerker, te bekomen.
Wel, de verplaatsing naar Brussel was niet tevergeefs. We werden gehoord, gingen in dialoog en onze vragenlijst werd recentelijk schriftelijk beantwoord door de minister.
Volgende boodschap lieten we achter in Brussel: "Kunnen we rekenen op een minister van Welzijn, die trouw blijft aan ‘waardevolle zorg’ en is hij bereid ontslag te nemen indien hij gedwongen wordt tot een’ a-sociaal verarmend welzijnsbeleid’ waarbinnen ‘budgetten’ een doel op zich vormen en menselijke waardigheid ‘bijzaak’?” Zo’n minister, daar nemen wij onze pet voor af.