Onthaalouders zorgen in gezinsverband voor kleinschalige opvang van kinderen. Zij vallen onder een speciaal statuut. Zij ontvangen geen loon maar wel een belastingvrije onkostenvergoeding. Hun sociale rechten worden berekend op een fictief loon dat gebaseerd is op de opvang van gemiddeld 4 kinderen per dag. De LBC-NVK ijvert al jaren voor een volwaardig statuut met alle sociale rechten en een degelijke verloning naast een onkostenvergoeding.
Meer en meer onthaalouders stoppen omwille van het gebrekkige statuut. Minder kandidaten zijn bereid om als onthaalouder te starten. Dat is de realiteit. Het is ook niet altijd evident om de eigen gezinswoning beschikbaar te stellen voor de opvang van kinderen.
Daarom kiezen heel wat organisaties voor het systeem van samenwerkende onthaalouders. Helemaal nieuw is dat systeem niet. Vroeger ging het vooral om samenwerkingen tussen partners of moeders en hun dochter. De opvang bleef wel kleinschalig en in gezinsverband.
We merken nu dat heel wat samenwerkingsverbanden in een andere locatie dan de gezinswoning georganiseerd worden. Twee onthaalouders vangen daar tot 18 kinderen gelijktijdig op. Die vorm van kinderopvang heeft niets meer vandoen met de kleinschalige opvang van kinderen in gezinsverband.
De LBC-NVK vindt dan ook dat de huidige regelgeving voor onthaalouders niet toepasbaar mag en kan zijn op de samenwerkende onthaalouder die groepsopvang organiseren in een andere locatie dan de gezinswoning.
Gemeentes en organisaties die dat soort van samenwerkingsverbanden stimuleren willen op die manier beantwoorden aan een reële behoefte naar opvangplaatsen. Tegelijkertijd willen zij dat zo goedkoop mogelijk doen. Dat gaat ten koste van de onthaalouders. Voor hen betekent die situatie niets meer of minder dan sociale dumping.
Zouden die gemeentes en organisaties niet beter investeren in gezinsopvang en groepsopvang met correcte loon- en arbeidsvoorwaarden? Zouden ze niet beter de sociale en fiscale regelgeving respecteren?
De LBC-NVK heeft er daarom sterk op aangedrongen dat die opvangvorm begrensd wordt en dat die plaatsen geregulariseerd en correct gefinancierd worden. Zo kunnen de opvangplaatsen gegarandeerd blijven en krijgen de werknemers een juiste verloning waarop correcte sociale zekerheidsbijdragen worden betaald.