Ondanks de gietende regen verzamelden enkele honderden actievoerders uit de sociale sector maandagavond 30 mei aan het stadhuis van Antwerpen. Voor de aanvang van het schepencollege protesteerden ze tegen de manier waarop het stadsbestuur de uitbesteding van een aantal sociale voorzieningen wil organiseren.
Nu is er met uitbesteding van taken in zorg en welzijn op zich niets mis. De overheid doet dat al sinds jaar en dag. Maar die taken worden dan wel uitbesteed aan vzw’s. Die organisaties zonder winstoogmerk gebruiken de subsidiegelden waarvoor ze bedoeld zijn: met voldoende gekwalificeerd personeel een kwalitatieve werking uitbouwen die ten goede komt aan de cliënten en de gebruikers.
Sociale dumping
Maar dat is dus niet wat de stad Antwerpen van plan is. Het schepencollege wil sociale zorg, zoals de zorg voor daklozen en verslaafden, op de markt gooien. Het enige criterium dat het stadsbestuur daarbij vastlegt is het maximale subsidiebedrag. De rest mogen de organisaties die intekenen zelf vrij invullen.
De kwaliteit van de begeleiding? Het aantal werknemers dat daarvoor ingezet wordt en de kwalificaties die zij moeten hebben? Hun loon- en werkvoorwaarden? Daarover stelt het stadsbestuur geen enkele voorwaarde.
Gevolgen voor het personeel en hun doelpubliek?
Niets weerhoudt een commercieel bedrijf dat geld ruikt ervan in te tekenen op de projectoproepen. Hoe minder personeel ingezet wordt en hoe lager de lonen van die werknemers, hoe meer subsidiegeld zij overhouden om als winst uit te keren aan hun aandeelhouders.
Worden de daklozen of de mensen met een verslavingsproblematiek daar beter van? Worden de werknemers daar beter van? Het Antwerpse stadsbestuur lijkt daar niet echt wakker van te liggen.
Duurtijd projecten staat haaks op de aard van het werk
Dat de stad niet begaan is met het organiseren van goede zorg, blijkt ook uit de duurtijd van de projecten. Het stadsbestuur wil de projectsubsidies toekennen voor een periode van 2,5 tot 3 jaar. Geen financiering dus waarmee je een kwalitatieve lange termijnwerking kan uitbouwen.
Die looptijd betekent dat de werknemers elke 2 à 3 jaar bang moeten afwachten of er weer geen collectief ontslag boven hun hoofd hangt. Engagement van sociale werkers op langere termijn wordt daardoor wel heel erg moeilijk. Onze vakbondsafvaardigingen in de organisaties zullen keer op keer het puin mogen ruimen.
Geen alleenstaand geval
Wat het Antwerpse stadsbestuur van plan is is geen alleenstaand geval. Subsidiërende overheden op federaal, Vlaams en lokaal niveau die willen besparen in zorg, welzijn en cultuur, of die méér willen doen met dezelfde of met minder middelen hebben gelijkaardige plannen.
Zo is er in de gehandicaptensector een tweedeling in de maak tussen vergunde zorgaanbieders aan de ene kant en niet-vergunde zorgaanbieders aan de andere kant. Ook daar zullen bedrijven zorg kunnen organiseren met personeel dat veel slechtere loon- en werkvoorwaarden zal hebben. Op vrijdag 10 juni organiseert de LBC-NVK een actie tegen die plannen.
Want de LBC-NVK wil niet dat de zorg op die manier georganiseerd wordt. Wij willen niet dat non-profit organisaties gedwongen worden te concurreren met commerciële bedrijven. Subsidiegeld dient niet om commerciële bedrijven winst te laten maken op kap van de gebruikers, de werknemers en de kwaliteit van de zorg