Ook het Team Tervuren van het CAW Halle-Vilvoorde reageert met een open brief op de besparingen waardoor collega's moeten verdwijnen.
Beste mijnheer Vandeurzen,
Tervuren… het lijkt een beetje op een postkaartgemeente. Mooi, groen, parken, het Afrikamuseum, het Zoniënwoud… Ook de mooie glooiende gemeenten uit onze zorgregio stralen een zekere rust en welstand uit.
Toen wij hier ruim twee jaar geleden, op een bescheiden manier een vestiging van het CAW Halle-Vilvoorde opstartten, met enkele hulpverleners die uit Vilvoorde kwamen, snel vervoegd door nieuwe collega’s, wisten wij nog niet goed waar wij ons aan moesten verwachten.
We hebben ons hier op die twee jaren echt wel op de kaart gezet. In het begin kwamen de hulpvragers per mondjesmaat op onze deur kloppen. Nu zijn de aanmeldingen talrijk in verhouding met de FTE die hier werken. Mensen moeten dan ook langer wachten om geholpen te worden. Als er enkele mensen ziek zijn of met vakantie zijn, wordt het een uitdaging om alles draaiende te houden.
Ondanks de rust die onze regio uitstraalt, zijn de problematieken zwaar. We krijgen te maken met intra-familiaal geweld, opvoedingsproblemen, relatieproblemen, relatiebreuken en de gevolgen hiervan voor de kinderen, psychische problemen, eenzaamheid (al dan niet gerelateerd aan een verouderende bevolkingsgroep).
Er is ook heel wat verdoken armoede: mensen die door scheiding, verlies van werk, pech … achterblijven. Dit brengt op zijn beurt weer mee dat, gezien de hoge huurprijzen van de privé huur woningen, mensen geconfronteerd worden met (dreigende) uithuiszetting. De sociale woningen in onze regio zijn onvoldoende en hebben te kampen met lange wachtlijsten, maar dat is ook niet nieuw voor U.
Ik moet u dan ook niet vertellen dat er heel wat flexibiliteit, deskundigheid en kracht van de hulpverleners verwacht wordt. We moeten zowat van alle markten thuis zijn. Daarbij komt dat deze regio wordt bevolkt door mensen uit alle windstreken. Of het nu expats zijn, vluchtelingen uit de centra van Overijse of Zaventem, of de LOI’s of gewone migranten: talenkennis en cultuursensitiviteit hoort er voor de hulpverlener bij.
Laten we ook niet vergeten dat de luchthaven van Zaventem in onze regio ligt. Zo werden we gevraagd om ons te bekommeren over een aantal daklozen die op de luchthaven verbleven. Dit project liep vrij goed dank zij de inzet van enkele van onze hulpverleners, terwijl de collega’s dan weer het andere werk met minder mensen moesten doen. Er werd een netwerk gevormd en meerdere daklozen konden geholpen worden. Dit project is moeten stopgezet worden omdat we dit niet meer konden bolwerken zonder extra medewerkers.
De vraag is er echter nog steeds, zowel bij de daklozen als bij de partners.
Onze dienst slachtofferhulp, die slechts uit twee halftijdse krachten bestaat, is ook zeer gesolliciteerd bij de aanslagen van 22/3. Ook daar moesten de overige collega’s weer extra werk op zich nemen.
De bedoeling van deze brief is om aan te tonen dat er in deze regio echt wel nood was aan een eerstelijnshulpverlening die openstaat voor allerlei problematieken, bevolkingsgroepen, talen…die hier een aanbod hebben uitgewerkt zowel op gebied van psychosociale hulp, slachtofferhulp, woonbegeleiding, jeugdwerking, sociale kruidenier, buddywerking, vluchtelingen, daklozen, armoede…..
Onze netwerkpartners zoals politie, CGG, OCMW … zien ons intussen als volwaardige partners en doen geregeld beroep op ons. Dit werd onlangs nog duidelijk, toen we jammer genoeg een aantal weken met weinig hulpverleners waren wegens ziekte, vakantie, zwangerschap enz. Onze partners merkten dat hulpvragers in de kou bleven staan, en trachtten samen met ons een oplossing te zoeken om deze mensen toch te helpen.
Mijnheer de minister, laat deze opgevulde leemte niet terug een leemte worden in deze mooie regio. Niet iedereen heeft hier de middelen of de mogelijkheid om privé geholpen te worden. Dit is ons pijnlijk duidelijk geworden sinds onze opstart. Indien u ons de middelen er niet toe geeft, zal dit helaas gebeuren. Laten we ervoor zorgen dat dit niet gebeurt. Er zou wel eens een vlek op de mooie postkaart kunnen komen.
Team Tervuren