Ook het managementteam van CAW Halle-Vilvoorde reageert met een open brief op de besparingen waardoor collega's moeten verdwijnen.
Geachte Minister Vandeurzen,
Als managementteam van CAW Halle-Vilvoorde zijn we erg geraakt door de open brieven van onze collega’s. Wij kennen de situatie immers als geen ander, we vechten al jaren om deze te verbeteren. Alle emoties van zoveel teams zwart op wit zien staan, ontroert ons. De toenemende onzekerheid over onze toekomst delen wij met zijn allen en wij wensen stuk voor stuk ons werk kwaliteitsvol te kunnen verder zetten.
Als managementteam wensen wij verder te kunnen werken aan de randvoorwaarden voor kwalitatieve hulpverlening aan kwetsbare personen en gezinnen: investeren in een methodisch kader, handvaten uitwerken voor onze hulpverleners en onze maatschappelijke opdracht verder gestalte geven. Dit betekent investeren in een goed VTO-beleid, het uitwerken van visie- en kaderteksten om een afgestemde werking over vier zorgregio’s te verkrijgen, blijvend participeren in de lokale en intersectorale netwerken, ons duidelijk profileren en zichtbaar aanwezig zijn in de regio, onze signaleringsfunctie degelijk opnemen en de verbinding maken tussen werkveld en algemeen beleid.
Maar…
Als stafmedewerkers merken wij dat er nog weinig ruimte is voor nieuwe projecten, methodieken of experimenten, terwijl dit kan leiden tot efficiëntieverhoging en een betere kwalitatieve hulpverlening.
Als personeelsverantwoordelijken maken wij ons zorgen om het welzijn van onze medewerkers. Wij wensen ons zorgzaam personeelsbeleid te kunnen continueren daar dit de beste garantie is voor een krachtig sociaal werk. Professionele groei en zelfontplooiing heeft echter geen prioriteit als mensen met een hulpvraag op een wachtlijst staan. Collega’s zijn langdurig afwezig omdat de werkdruk te hoog wordt waardoor de overblijvende collega’s onder nog meer werkdruk komen te staan. Het is niet evident om uit die negatieve spiraal te geraken.
Als financiële verantwoordelijken zien wij de negatieve bedrijfsresultaten zich jaar na jaar herhalen. Indien hiervoor geen structurele oplossing komt ovv uitbreiding van de enveloppe, is de toekomst van ons CAW zeer somber. Wij zullen genoodzaakt zijn om 10% van ons personeelsbestand te laten afvloeien.
Als directie zien wij dat hardwerkende medewerkers jarenlang mee hun schouders hebben gezet onder alle fusies en schaalvergrotingen. Samen met ons geloofden zij in de zin ervan op lange termijn. Zij betrouwden op de beloftes naar inhaalbeweging én rechtvaardige inzet van middelen. Al die jaren staken zij een tandje bij om te zorgen voor een vlotte toegankelijkheid voor de meest kwetsbare cliënten én bleven zij geloven in de zin van hun eerstelijnstaak. Nieuwe opdrachten zoals slachtofferhulp, integrale jeugdhulp, crisismeldpunt, begeleid wonen, enz. werden met hart en ziel uitgebouwd met de beperkte mogelijkheden die ons ter beschikking werden gesteld.
Het is frustrerend te moeten vaststellen dat deze hardwerkende medewerkers nu belast worden met zorgen over de toekomst, waardoor ze misschien niet voluit kunnen gaan in het verlenen van hulp.
Het wordt tijd om de gedane beloften om te zetten in daden!
Als managementteam zijn we trots op wat wij allen samen al realiseerden de laatste jaren. We hebben met een minimale bezetting in een complexe en dicht bevolkte regio rond Brussel een laagdrempelige basiswerking en een resem extra opdrachten en experimenten kunnen verwezenlijken. Dit dankzij grote inspanningen en flexibiliteit van alle medewerkers die dienstbaarheid aan cliënten op de eerste plaats zetten.
Dit kunnen wij echter niet blijven volhouden met tijdelijke contracten, afbouw van ondersteunende functies en het inperken van onze mogelijkheden als sociale ondernemer.
Wij willen een langetermijnvisie kunnen ontwikkelen én implementeren. Wij willen de vragen naar intersectorale samenwerking van onze partners (ocmw’s, CLB’s, CGG’s, jeugdzorginitiatieven, enz) ten volle kunnen beantwoorden en hun vertrouwen in ons CAW niet beschamen.
Telkens opnieuw moeten wij echter tijd en energie steken in de strijd voor meer middelen.
We zijn het beu te moeten denken op korte termijn en steeds weer een antwoord te moeten vinden op de vraag: ‘Welke functie zullen we het minste missen? We zitten namelijk al met een historische achterstand qua middelen t.o.v. andere regio’s in Vlaanderen.
Wij hebben geprobeerd het advies te volgen dat we aan iedereen geven die met een hulpvraag zit: “Wacht niet te lang om hulp te vragen”. Bij deze, mijnheer de Minister, vragen wij met aandrang om niet nog langer te wachten maar ons effectief te helpen om minstens het huidige CAW-aanbod in Halle-Vilvoorde te bestendigen.
Hoogachtend,
Directie en staf CAW Halle-Vilvoorde