Een tijdje geleden gooide het stadsbestuur en het bestuur van het OCMW in Antwerpen een aantal maatschappelijke voorzieningen, zoals het inloopcentrum voor daklozen De Vaart, op de markt. Naast de huidige uitbater, CAW Antwerpen, dong ook G4S Care, in een samenwerking met De Wooncompagnie, mee naar het contract.
Beveiligingsbedrijf G4S is helemaal geen onbesproken firma. Het is in de eerste plaats een bedrijf dat eigen financiële rendabiliteit en winst voorop stelt. Waar geld te verdienen valt, zijn de aandeelhouders geïnteresseerd. Ook als dat geld eigenlijk overheidsmiddelen zijn, of anders gezegd: ons belastinggeld, in solidariteit bijeengebracht.
Maar om haar portfolio op te smukken, loog G4S over de samenwerking met gespecialiseerde organisaties die de nodige inhoudelijke expertise konden aanleveren. Niets is G4S blijkbaar te veel of te onethisch om geld binnen te rijven.
Voor het OCMW Antwerpen kwam G4S als beste uit de wedstrijd, en de uitbating van De Vaart werd vanaf 1 juli 2017 toegewezen aan G4S.
Toen de leugens van G4S aan het licht kwamen en de Wooncompagnie de samenwerking met G4S had opgezegd moest de Antwerpse schepen van Sociale Zaken Duchateau (N-VA) overstag gaan. Snel moet nu door de huidige uitbater, CAW Antwerpen, de werking in De Vaart worden verdergezet.
De LBC-NVK blijft stellen dat organisaties die subsidies ontvangen om bijvoorbeeld opvang en begeleiding van daklozen te organiseren, non-profit organisaties moeten zijn. Subsidies dienen niet om winst te maken die uitgekeerd wordt aan de aandeelhouders.
Antwerps Stadsbestuur en CD&V hardsleer
Geldzucht en maatschappelijk dienstverlening gaan niet samen. Wie zou denken dat ook het Antwerps bestuur tot die conclusie zou komen, slaat de bal mis. Op vrijdag 16 juni heeft het Antwerps schepencollege beslist opnieuw
Commerciële bedrijven kunnen opnieuw meedingen. Ook de plaatselijke CD&V schepenen zijn opnieuw medeplichtig, en dat terwijl vice-eersteminister, partijgenoot en gloednieuw Antwerps lijsttrekker voor de CD&V, minister Kris Peeters, heeft verklaard dat het geen goed idee is om op winst gerichte bedrijven mee in te schakelen in gesubsidieerde activiteiten in zorg en welzijn.
CAW Antwerpen slikt plannen contracten met ontbindende voorwaarde voorlopig in
De Antwerpse methode van
Om in die logica mee te gaan, had het CAW Antwerpen beslist om in de toekomstige contracten van medewerkers die met die middelen worden tewerkgesteld een ontbindende voorwaarde in te schrijven. Als de inkomsten na 3 of 6 of 9 jaar wegvallen, zou ook de arbeidsovereenkomst voor onbepaalde duur van de medewerkers stoppen.
We begrijpen natuurlijk ook wel dat als er geen geld meer is, het personeel niet meer kan betaald worden. Maar het beëindigen van een arbeidsovereenkomst moet gebeuren met een opzegperiode, zodat de werknemer de nodige tijd krijgt om ander werk te zoeken. Zo staat het in de wet.
Tegen die contracten met een ontbindende voorwaarde heeft het personeel en de vakbondsafvaardiging zwaar geprotesteerd. De LBC-NVK vindt dat de financiering van uitbesteding van maatschappelijk opdrachten aan organisaties/vzw’s duurzaam moet zijn, in principe dus van onbepaalde duur. Een techniek van 3-6-9 jaar is dat niet, omdat voor de organisatie geen continuïteit op langere termijn kan worden gegarandeerd.
De LBC-NVK begrijpt het probleem van het CAW Antwerpen wanneer het met het subsidiemechanisme van 3-6-9 jaar van de stad Antwerpen wordt geconfronteerd. Maar de gevolgen ervan volledig afwentelen op de kap van de werknemers, noemen wij gemakzuchtig, egoïstisch en kortzichtig.
Wij willen als sociale partners samen met het CAW Antwerpen andere organisaties naar de subsidiërende overheden stappen om die subsidie- en organisatieproblemen aan te kaarten en mee op te lossen.
Op de verzoeningsvergadering van woensdag 14 juni 2017 heeft de directie uiteindelijk gehoor gegeven aan onze principiële en pertinente bezwaren tegen de techniek van de ontbindende voorwaarden. De vakbondsafvaardiging en het beleid van het CAW Antwerpen nemen in het najaar samen de nodige stappen om duidelijk te krijgen dat die techniek van ontbindende voorwaarden geen goed idee is. Indien werknemers niet meer betaald kunnen worden omdat subsidies wegvallen, hebben die werknemers recht op de wettelijke opzeg van hun contract.