Wie de verslagen van onze vorige bezoekjes aan PC Sleidinge las, zou misschien denken dat syndicaal werk vooral uit vergaderen bestaat. Omdat niets minder waar is, en we dat wel even willen bewijzen ook, gingen we gretig in op de uitnodiging van de militanten om eens mee op ronde te gaan. Mét groene sjaal én camera rond de nek!
Onze militanten doen dat geregeld: alle collega’s eens bezoeken, een praatje maken, luisteren naar problemen, vertellen wat er gebeurt op vakbondsgebied,... Meestal doen ze dat alleen, en enkel op hun afdeling. Vandaag gingen de militante arbeiders samen op pad. Ze gidsten elkaar door hun afdeling - wat een doolhof, zo’n psychiatrisch centrum - en stelden elkaar voor aan de collega’s.
Overal was er tijd voor een praatje, om te luisteren naar problemen. Hoe het nu ging met de nieuwe karren, of die nu niet beter waren voor de rug. En of ze die gang nu echt helemaal alleen moesten schoonmaken, en daar en daar nog inspringen voor zieke collega’s. Veel verhalen over te veel werk voor te weinig handen.
Maar er waren ook schouderklopjes, schouderklopjes van de collega’s voor de militanten van de LBC-NVK. Dat ze goed werk leveren en dat ze ook niet altijd alles kunnen bereiken, maar toch erg hard hun best doen. Dat ze mogen rekenen op hun stem, en dat ze 13 mei wel verlof hebben, maar dat ze toch eens langskomen om hun stem uit te brengen. Op lijst 2, natuurlijk!