WOLUWE — Sinds 2003 heerst er bij de groep van opvoeders grote ontevredenheid. Afdelingen werden tegen mekaar uitgespeeld, rond vakantie en weekendwerk waren er geen duidelijke afspraken evenmin rond de overuren.
Na superlange discussies en onderhandelingen kwam uiteindelijk een overeenkomst tot stand over de verlofregeling en het weekendwerk. Pijnlijke vaststelling was dat deze overeenkomst noch door de directie noch door de stafleden correct werd toegepast.
In mei 2006 kreeg de werknemersvertegenwoordiging nieuwe uurroosters te zien die in juni moeten goedgekeurd worden. Het voorstel hield in:
- bovenop de 40urenweek een terugkerende weekendshift van 11 à 19uren (om de 3 weken + permanentie doen)
- een extra avond in de week
Het begin van een reeks personeelsvergaderingen met één constante: het voorstel werd met veel overtuiging afgekeurd. De syndicale delegatie stelde een werkgroep samen om tegenvoorstellen te formuleren. Enige haalbaren oplossing: we willen meer personeel!
Op de OR van juni werd dan afgesproken om een extra OR te houden eind augustus.
Zonder rekening te houden met onze bedenkingen, kwam de directie weer af met het voorstel van mei. We krijgen geen antwoord op onze klachten: de opeenstapeling van overuren, de vele ziektes en het personeelsverloop ten gevolge van de zware werkdruk. Om dan nog maar te zwijgen over de kwaliteit van de zorg. Prioritair voor de directie is de aanwezigheid bij de kinderen. Het werk van de opvoeders wordt zo gelijkgeschakeld met dat van babysitters.
Op de extra OR van 29 augustus beslist de werkgever de nieuwe uurroosters te laten ingaan vanaf 1 september, zonder meer! Geen haar op ons hoofd dat eraan denkt om dit zomaar te pikken. We organiseren de volgende dag voor de aanvang van de startdag (een studiemoment door de werkgever georganiseerd met als thema “humor als communicatiemiddel”) een personeelsvergadering.
Het personeel beslist om over te gaan tot een spontane staking. Onze eisen: de intrekking van het weekendrooster, in afwachting van een nieuw akkoord blijft de bestaande overeenkomst geldig en een transparant personeelsbeleid. De directie gaat na 1 dag staking in op onze eisen onder voorwaarden maar weet “het” naar eigen zeggen ook niet meer zo goed. Wij, de syndicale delegatie moet het probleem oplossen.
We werken 5 voorstellen uit. Het personeel is vastberaden om te gaan voor het voorstel van een extra weekendopvoeder, de enige oplossing voor het personeelstekort en de overbezetting. De werkgever geeft toe maar stelt dat de middelen maar tijdelijk aanwezig zijn om een weekendopvoeder aan te werven.
Op 12 september 2006 tekenen wij het akkoord waarbij een extra weekendopvoeder voor 30 uren extra wordt aangesteld (instellen weekendopvoeder) tot 31 december 2006. Een tijdelijke oplossing om ons meer tijd en ruimte te geven om een structurele oplossing te vinden voor heel de instelling. We komen bijna 2-wekelijks samen om een oplossing op lange termijn te vinden.
Op 1 december merken wij dat we de deadline niet gaan halen. De werkgever blijft bij variaties van zijn eerste voorstel zonder het probleem grondig te willen aanpakken. We stellen ook vast dat open en eerlijke communicatie zeer ver te zoeken is.
De personeelsvergadering die hierop volgt, beslist dat het tijd wordt om terug te staken. Via de LBC- secretaris wordt een stakingsaanzegging gedaan. De procedure voorziet dat een verzoening eerst alle kans moet krijgen vooraleer het werk effectief wordt neergelegd.
20 december 2006 roept het verzoeningsbureau van het Paritair Comité ons samen. De syndicale delegatie legt de problemen uit en herhaalt de eisen. We zijn vastberaden om onze collega’s niet in de kou te laten. Wij willen een weekendopvoeder voor onbepaalde tijd, wij willen eerlijke uurroosters die de combinatie werk en privé leefbaar houdt en wij willen alle info waarop wij recht hebben.
Langs werkgeverskant kan men niet anders dan erkennen dat de syndicale delegatie altijd constructief is geweest, dat onze eisen redelijk zijn en dat er een oplossing moet komen.
Enkele uren later teken wij het proces verbaal waarin:
- de weekendopvoeder blijft tot we een nieuw akkoord hebben
- aan de bestaande uurroosters wordt niet geraakt
- de onderhandelingen met het oog op een structurele oplossing worden vanaf nu in aanwezigheid van het provincialaat Broeders van Liefde gevoerd
- alle info i.v.m tewerkstelling, personeelsbezetting -en verdeling wordt aan de werknemersvertegenwoordiging in de OR en de SA
We zijn zeer tevreden over de resultaten van de verzoening, maar we blijven alert: de stakingsaanzegging werd daarom niet ingetrokken, wel opgeschort.
Een schoon voorbeeld dat aantoont dat actie loont!