BRASSCHAAT — Eén van de komende weken sluit rusthuis Rozenhof haar deuren. De dertig bewoners hebben sinds half januari de tijd gekregen om een nieuwe verblijfplaats te zoeken. Het personeel heeft minder keuze.
Het slechte beheer van de zaakvoerder heeft het rusthuis de das om gedaan. Het verregaande engagement van het personeel heeft de houdbaarheidsdatum van de vzw alleen maar kunnen rekken. Reeds jaren waren er problemen, maar werd de instelling rechtgehouden door de zeer hechte en bekwame werknemersploeg.
Voor alles zochten zij een oplossing en de directeur was zeer inventief in het uitsparen van bepaalde functies. Iedereen werd overal ingeschakeld; een verpleegkundige onderhield de tuin, verhuisde meubels en reed naar het stort, een logistieke draaide mee in de verzorging, diende medicatie toe, baadde de bewoners, een verzorgende regelde de geldzaken van de residenten, en zette de pillen klaar. De toestand van het gebouw liet ook zwaar te wensen over. Kortom wantoestanden waar zowel het personeel als de bewoners onder lijden.
De financiële problemen werden sinds de zomer merkbaar, leveranciers wilden niet meer leveren en aan eten was er continu een tekort. Ook kwam de zaakvoerder regelmatig eten en materiaal ophalen om in zijn tweede rusthuis te gebruiken. De 14 personeelsleden konden het niet meer aanzien en trokken aan de alarmbel, de inspectie, het ocmw van Brasschaat en de vakbond werden verwittigd.
Niet lang daarna liet de zaakvoerder onder deze druk de vzw en al zijn schulden (het loon van januari werd niet uitbetaald) over aan een vereffenaar en vertrok samen met de boekhouder en alle informatie. Zijn tweede rusthuis in Beerse bestaat nog.
Nu staat het rusthuis onder de bevoegdheid van het ocmw en blijft het personeel aan het werk tot het rusthuis volledig de deuren sluit. Daarna staan ze op straat, veertien vrouwen, vaak alleenstaand met kindjes, sommigen net een huisje gekocht, zwaar ontgoocheld en bedrogen.
Andere rusthuizen, verder weg zijn bereid om ze een contract te geven, deeltijds weliswaar. En naar hun achterstallig loon, vakantiegeld, eindejaarspremie, attractiviteitspremie, kunnen ze hoogstwaarschijnlijk fluiten. Voor een vzw die de deuren sluit, komt er geen fonds tussen.
Ik wens ze veel succes toe en laat ze weten dat ze ook bij hun nieuwe werkgever steeds bij de LBC-NVK terechtkunnen.