Het personeel van de instellingen van Broeders van Liefde is tevreden over de staking van vandaag. Een ruim personeelstekort, ziekteverzuim, veel te lange shifts en een toenemende agressie zorgen al jaren voor een onhoudbare werksituatie. Maar vandaag zagen we een sprankeltje hoop. Er was een hoge stakingsgraad, veel media-aandacht en een minimumbezetting voor de zorgbehoevenden. “Elke maand volgt er één stakingsdag tot er een goede oplossing komt met duidelijke garanties”, zegt Kris Gulips.
Een gesprek met de verantwoordelijken van de betrokken instellingen maakte duidelijk dat iedereen met dezelfde problemen kampt. In elke instelling is er een personeelstekort van ongeveer 45 man. “Wij zitten onder de wettelijke norm. Het water staat ons aan de lippen. Onze instelling heeft 40 tot 45 personeelsleden nodig om aan de 100% personeelsnorm te komen.”, zegt Dirk Niemegeers, verantwoordelijke van OC St-Gregorius. “
“Op vrijdag zijn er op de valreep onderhandelingen geweest. Wij waren echt beledigd door het voorstel van minister Vandeurzen. Hij wil voor 2011 84 personen aannemen. Die jobs moeten worden verdeeld over volwassenen- en jongerenwerking. Dit komt neer op een halftime werknemer per instelling. Dit was een regelrechte belediging. We waren boos”, zegt Riet Henneco, verantwoordelijke van K.I. Woluwe.
"Bovendien werken we met jongeren met emotionele en gedragsproblemen en zal de 100% personeelsnorm nog niet eens voldoende zijn om de werkdruk in zijn geheel te verlichten”, vervolgt Kris Gulips, verantwoordelijke van OC St Ferdinand.
Complexe situatie
“Het probleem begint als een collega last heeft van agressie. Het is niet evident om te recupereren als je weet dat je je collega’s zich moeten ontfermen over je shiften. Als je met vier personen instaat voor een leefgroep van 14 jongeren heb je al drie keer in de week tien uur moet werken. Als hier bovenop dan nog iemand wegvalt, moet je in het weekend nog eens twee shiften doen. Dan ben je vijf keer op zeven ’s avonds laat thuis. Als er dan nog eens een collega ziek valt, kan die niet onmiddellijk vervangen worden omdat je in zo’n leefgroep niet eender wie kan aannemen. Dan kom je in situatie dat je van 4u tot 22u ’s avonds alleen staat voor een groep van 14 jongeren”, aldus Luc Moerman, verantwoordelijke van St-Idesbald.
“Naast het wegvallen van collega’s gebeurt soms ook net het omgekeerde. Er is ook personeel die niet meer naar behoren functioneert, maar toch blijft doorgaan omdat ze niet willen dat je collega’s jouw werk erbij moeten nemen”, zegt Kris Gulips.
"Hoewel het probleem al meer dan 25 jaar aansleept, stapelen de problemen zich de laatste tijd op. Agressie op het werk wordt meer norm dan uitzondering. De werkdruk is altijd zeer hoog geweest, maar de situatie wordt steeds complexer. De doelgroepen veranderen en het werk wordt veel zwaarder. We krijgen steeds meer te maken met agressie. Als mijn collega bijvoorbeeld twee incidenten van agressie op een avond heeft, is dat weinig. Dan was het een ‘goede avond’. Wij zitten er onder door. Ook het keukenpersoneel. Iedereen is onderbemand. Beginnen werken om 11u en de volgende dag eindigen om 15u is echt moeilijk om te combineren met het gezinsleven. We draaien lange shiften en werken ook in het weekend, Er komen altijd taken bij. We kunnen het niet meer aan”, aldus Riet Henneco.
Geslaagde staking
De staking komt dus niet uit de lucht gevallen. En het mag gezegd worden: de staking was geslaagd. Alle verantwoordelijken zijn het hierover eens. “De staking is zeer goed verlopen. In onze instelling heeft 93 procent van het personeel gestaakt. Ook de pers was volop aanwezig. Tv-zenders VRT, VTM, maar ook Radio 1, Radio 2 en een aantal gewestelijke radiozenders waren aanwezig. Ik ben zeer tevreden”, zegt Paul De Crop, verantwoordelijke van de instelling OC St-Jozef.
Ook zijn de instellingen opgetogen over de hoge stakingsgraad. “Elke opvoeder is solidair en begrijpt ook het belang van de staking. Er is ook opvordering van het personeel. Dit wil zeggen dat mensen thuis worden opgehaald om toch te komen werken, zodat onze jongeren met zekerheid worden opgevangen”, zegt Riet Henneco.
“Minister Vandeurzen heeft eigenlijk maar weinig last van de staking want wij zorgen er voor - en dit is zonder twijfel onze taak- dat onze jongeren altijd worden opgevangen. Als cipiers staken dan mag de politie in hun plaats komen werken. Omdat er heel wat in gang moet worden gezet om die staking op te lossen, wordt er veel sneller naar een oplossing gezocht”, zegt Kris Gilups.
Wat nu?
“De bedoeling is om met de andere instellingen die in eenzelfde situatie zitten een keer per maand te staken tot we voldoende personeel hebben of voldoende zicht hebben op personeel. Want dit is in het verleden altijd beloofd geweest, zonder resultaat”, zegt Luc Moerman, verantwoordelijke OC St-Idesbald.
“Ook komen er tussentijdse acties. We gaan de petitie met de handtekeningen van de ouders van onze jongeren overhandigen aan de minister. Hiermee steunen de ouders ons en vragen ze gegarandeerde zorg voor hun kinderen. Ook is er binnenkort overleg met het Vlaams Agentschap waar we onze stem zullen laten horen”, besluit Kris Gilups