Enkele weken terug verschenen er in heel wat Vlaamse kranten berichten over vermeende fraude met de Vlaamse aanmoedigingspremies. De ware toedracht was heel wat minder spectaculair en werd misschien juist daarom geen voorpaginanieuws.
Wie tijdskrediet neemt, kan daar onder bepaalde voorwaarden een aanmoedigingspremie van de Vlaamse Overheid voor krijgen. Die premie komt bovenop de premie van de RVA. Door een koppeling van een aantal databanken bleek dat een aantal mensen in elk geval niet de juiste premie hadden gekregen.
Maar de titels in de pers konden niet genoeg ronken. Er was sprake van ’massafraude’ en de Vlaamse regering zou het geld meteen tot de laatste eurocent terugeisen van de fraudeurs. Volgens Vlaams minister van Werk Philippe Muyters ging het om 187 fraudedossiers voor een totale som van 1,3 miljoen euro. In enkele gevallen ging het om onterecht ontvangen sommen van meer dan 20.000 euro.
Het was voormalig ACV-verbondssecretaris en Vlaams parlementslid Jan Laurys voor CD&V die de hele hetze corrigeerde. De snel benoemde ’fraudeurs’ waren veelal werknemers uit de sociale en beschutte werkplaatsen, mensen in een eerder sociaal zwakke positie. Van moedwillige fraude was geen sprake. Onder de 187 ’fraudegevallen’ bleken heel wat werknemers te zijn die eigenlijk recht hadden op een hogere premie dan diegene die ze ontvangen hadden.
In het parlement haalde Jan Laurys het voorbeeld aan van een koppel dat overstapte van een 1/5de tijdskrediet naar een halftijdse landingsbaan. Dat ze die overgang verzuimden aan te geven, wordt beschouwd als fraude. Minister Muyters wilde die mensen de ontvangen aanmoedigingspremies, goed voor zo’n 3.500 euro, laten terugbetalen. Maar eigenlijk hadden ze recht gehad op ongeveer 15.000 euro aan premies.
De LBC-NVK betreurt dat de rechtzetting op heel wat minder persaandacht kon rekenen. We hopen dat de overheid er werk van maakt om anomalieën zoals hierboven beschreven, vlugger op te sporen. Een controle op fouten en vergetelheden zou niet toevalllig of eenmalig mogen zijn, maar stelselmatig moeten gebeuren. De LBC-NVK eist bovendien dat de overheid met evenveel ijver achter de grote fraudeurs aangaat. Bij hen zijn geen eurocenten maar miljarden euro’s te vinden.