Dinsdag 26 maart 2013 was het actiedag en dus stapte ik de trein op naar Brussel. Zoals altijd was de trein bomvol (met LBC-NVK militanten uiteraard). Ik vond nog een plaatsje bij militanten van Armonea, een grote commerciële speler in de rusthuissector. Eén van hen had haar dochter - keitrots op haar groene jas - meegebracht.
Ik heb altijd al respect gehad voor personeel uit de rusthuizen, per slot van rekening begin ik ook wat ouder te worden. Ik weet hoe moeilijk het is om militant uit een niet-commerciële instelling te zijn, maar tegen een werkgever met winstbejag te moeten opkomen, lijkt me verschrikkelijk moeilijk. Daarom wens ik al deze militanten moed en lef toe en blijf ik hen bewonderen.