De rugzakfinanciering werd in de gehandicaptenzorg voor meerderjarigen ingevoerd in 2017 en zorgt nog altijd voor heel grote problemen in de sector. De handicap is een koopwaar geworden, hij wordt individueel gemeten en getaxeerd en levert tenslotte geld op in een rugzakje.
Voorzieningen worden commerçanten in de zorg, zij sluiten deals in individuele koopovereenkomsten met de klant. Concurrentie tussen de “vergunde zorgaanbieders” zorgt voor een prijzenslag. Wie kan het goedkoper? Wie zet de arbeidsvoorwaarden voor personeel nog net iets meer onder druk? Wie haalt dure managers in huis om te berekenen hoeveel extra begeleidingsuren kunnen ingezet worden met A2-opvoeders i.p.v. bachelors?
De Vlaamse regering trekt veel te weinig geld uit voor de rugzakfinanciering. Daardoor zijn de rugzakjes van de personen met een handicap onvoldoende gevuld en krijgen zij niet waar ze volgens het nieuwe systeem van zorgzwaarte-meting recht op hebben.
Alsof de sector door al die problemen al niet genoeg op zijn kop staat, wil de Vlaamse regering nu ook in een ijltempo de rugzakfinanciering invoeren in de gehandicaptenzorg voor kinderen en jongeren.
Een deel van de gehandicaptensector kinderen en jongeren zal overgaan naar jongerenwelzijn. Daardoor dreigt de rugzakfinanciering ook geïntroduceerd te worden in de sector van de bijzondere jeugdzorg.
Het stopt niet bij de opvoedingsinstellingen. Ook in de ouderenzorg is er sprake van de invoering van een systeem van persoonsvolgende financiering.
De sector is niet gediend met een onderlinge concurrentiestrijd en een race to the bottom.
De LBC-NVK wil een correcte financiering zodat echte zorg op maat mogelijk is. Het wordt tijd dat de rugzakfinanciering grondig geëvalueerd wordt. Niet de manier waarop de sector gefinancierd wordt maar wel de kwaliteit van de zorg en werkvoorwaarden komen voor LBC-NVK op de eerste plaats.