Het rommelt al langer bij Mivalti, een begeleidingscentrum voor volwassenen met een beperking. Al jaren volgt het ene sociaal conflict het andere op. Veel van deze conflicten hebben dezelfde oorzaak: het gebrek aan inspraak en aan respect voor de werknemers én de aanpak en attitude van de directie. Er werden al heel wat pogingen ondernomen om een werkbare situatie te creëren, zelfs met begeleiding en bemiddeling van buitenaf. Er werd al heel veel tijd en energie geïnvesteerd om het broze vertrouwen te herstellen.
Helaas liep de al goed gevulde emmer opnieuw over toen de directie begin april - in volle coronacrisis - plots een clustercoach ontsloeg. (Een clustercoach is een begeleid(st)er/opvoed(st)er die verantwoordelijk is voor den organisatie en de werking van een cluster van leefgroepen.) Dit ontslag zorgde op de werkvloer voor een storm van verontwaardiging en leidde tot een aantal spontane prikacties. De onvrede is op vandaag nog altijd niet gaan liggen, integendeel.
Na weken van bemiddeling en overleg is een oplossing verder weg dan ooit. Zeker na de beslissing van de directie en de raad van bestuur van 24 april waarin gemeld werd dat de betrokken clustercoach niet terug in dienst genomen wordt.
In een anonieme interne vertrouwenspeiling, waaraan 90% van het personeel deelnam, gaf 2/3de van de werknemers aan geen vertrouwen meer te hebben in de directie. Over een 'beperkte groep' gaat het dus zeker niet, wat de directie ook beweert.
De ACV Puls-delegatie blijft hameren op hun eisen: de re-integratie van de ontslagen werknemer én een grondige evaluatie van het functioneren van de directie. Ze hopen dat het gauw tot een oplossing komt. Want ook voor dit soort zaken zijn het moeilijke tijden.